درود بر شما

در دنیا دو نوع آدم زندگی می کنند :

انهایی که می خواهند کاری انجام بدهند و انهایی که نمی خواهند اشتباه کنند 

خیلی زیبا

خوش حالم که همچنان همه شما عزیزان و اینجا میبینم

موفق باشی دوست عزیز

قبل از کشف پنی سیلین 40-50 درصد کودکان با سرماخوردگی و ویروس ان می مردند اما پس از ان 95 در صد زنده میمانند که همون علم و خرد و عقل موجبش شده است

درود داریوش جان  ضمن تا یید نتیجه گیری و نظرات دوستان این قصه دروغین ولی شیرین درسی فلسفی را هم در بر دارد : اینکه بهشت و جهنم را خودمون برای هم با نادانی بی خردی ایجاد می کنیم دسته دوم از عقلشون استفاده می کنند و سیرابند اما دسته دوم نادانند و گرسنه می مانند : علم و عقلانیت = بهشت و به خلافش = جهنم چون در همین جهان خودمون معنی بهشت و جهنم ورا در کشورهای با عقلانیت می بینیم و بی عقلانیت هم شاهدیم : خدایا به انکه عقل دادی چه ندادی؟ و به انکه عقل ندادی پس چه دادی

دروود بر داریوش

مطلب جالبیه ولی میخوام به خدا گیر بدم که چرا در حق  افراد اطاق اولی ظلم کردی و بجای عقل و خرد ، داخل سرشونو با گچ پر کردی ؟

داش ببخشید اگه میشه اون لغت روحانی را از اول مطلب پاک کن ، آلژی دارم ، گلاب به روی جمع ....خلاصه

خوشحالم که میبینم دوباره نوشت را شروع کردی ، پوینده باشی

همیشه اعتقاد داشتم ناکامی فرصتیه برای رشد

یوسف جان.ممنون داداش از لطفت.....بقول حاج رضا دوست گلم بعضی وقتا آدم حس میکنه اونقدر شکم احساساتش ورم کرده که مثل یه زن آبستن  پا به ماه نیاز داره به گوشه خلوتی بره تا بتونه بارش رو زمین بذاره.....پوریای عزیز و دوست داشتنی.....غم برای مردم ما مثل رابطه سر و تن شده اصولا بدن غم نمیتونیم زندگی کنیم تاریخ و فرهنگی مالامال از غم اما دمت گرم دادا از همدردیت .......سرکار خانم سکوت ایکاش زودتر ازاین یاس آور این جمع میشدید شما که روحی به عطر یاس دارید نه زمانی که جایی برای ارتباط با اون بخش یاس گونه وجودتون نمیمونه و رخت رحل پوشیدید و عزم به ترک این جمع شاید نه چندان همگون......هرجا که هستید آرزویم همواره بهترینهاست برای شما.......آوا بانومتاسفم که اینقدر بد مینویسم حکایت من هم حکایت ملا نصر الدین که میبایست خودش هم همراه مکتوباتش میرفت تا غرضش رو بیان کنه.....اما درسته هم سکوته هم فریاد.......نه به هیچ وجه تو هیچ مقطع زندگیم نقش اون آهو رو بازی نکردم و نمیکنم و اینکه اون مرحومه بهانه ای برای دوستان بسیار گرانقدره که از روی صفا و صمیمیت و نگرانی پی گیر غیاب من میشن......امیدوارم هیچ خونه ای غم نبینه......

داریوش عزیز سلام و عرض ادب

من یه کمی نگران شدم

راستش متنتون رو چند بار خوندم ....حس میکنم شما هم یه جورایی داری میشی همون آهویی که افتاد دست صید و دیگه دست و پا هم نمیزنه

متن اخیرتون خیلی من به فکر فرو برد

با همیشه فرق داشت...اعتراض بود و سکوت...فریاد بود و خفقان....فقط از خدا میخوام تو سبد جودتون سلامتی و شادی رو به اندازه کافی قرار بده

میدونم لبخند تلخی میزنیدو میگین ..ای بابا ...شادی ؟ کدوم شادی؟....

همه ما مثل هم هستیم ....چه اونی که میفهمه مثل شما و چه اونی که نمیدونه دور و برش چه خبره مثل من....هر کدوم از ما یه جورایی دچار  اضطراب و خفقان هستیم...پس بهتره برای هم در عین ناممکن بودن ، شادی و سلامتی رو آرزومند باشم

آخر عرائضم بگم خدمتتون که دلم میخواد همیشه باشید ....و همیشه حضور داشته باشید ....چه توی نت . چه در عرصه پایندگی

در ضمن من دقیقا متوجه قضیه فوت اون مرحومه نشدم و نسبتش رو با شما درک نکردم ...ولی به هر حال من هم امیدوارم غم آخرتون باشه

موفق باشید