این لقبِ حاجی رو رضا برامون یادگار گذاشت یادش بخیر

سلام راضیه خانم

انشالله از آکبند در میادیه روز... نه شما پیری نه خدا بخیل

مرسی

سلام حاجی

مخم همچنان آکبنده

استاد ایرانی عزیز باعث افتخار است برای بنده حضور مستمر شما....سپاس

آقا یوسف عزیز....ممنون از لطف بی پایان شما

آقافردین گرامی مثل همیشه لطف شما باعث دلگرمی بنده است ممنونم

پوریای عزیزم...ممنونم دادا

بانو بهانه سپاس از تصویر زیبای شما

منصور عزیز جمله زیبای نوشتی ممنون

بانو سکوت سپاسگذارم از حضورتون

و عذر خواه بابت تاخیر در ابراز تشکر از شما عزیزان

آدم برفی نبودم که به پایت یک شبه آب شوم .... من ؛ مو به مو سفید شدم ... !!!

شاد بودن را از آدم برفی بیاموزیم

که با یک پا و دو دست چوبی در سرمای زمستان

به عمر کوتاه و تنهایی اش می خندد

با سپاس فراوان از مدیر محترم وبلاگ

جناب داریوش خان عزیز و محترم

درود

شبيه سازي و تجسمي زيبا از روياهاي خيس تك تك ما آدمها كه غالبا عمرشان از همينقدر زمان يعني آب شدن تن همين آدم برفي بيشتر نيست ، ولي همواره در زندگي همه ما حضور دارند

سپاس از ظرافت در انتخاب موضوع و نوع بيان ساده  اما پر معناي آن

درود داریوش جان ، دیروز از ساعت 18 تا 23 مهمانان عزیزی داشتم و پست قبلی را از دست دادم ،غیبتم را خواهی بخشید ،رویاهای شیرین و از دست دادنشون!وتکرارشون!تمامی نداره سپاس هر دو پست طبق معمول جالب بودند

مریم خانم....مرسی از حضور دوباره شما

خدا نکنه خانم ایشالا تا هر وقت دوست دارید زنده باشید

و اینکه بر مبنای حال  هر روزمان نقاشی میشوداین صفحه

اگر کمی سرد است ببخشید

چه سردی داره این شعر و عکس با هم. یاد مرگ خودم افتادم. آخه همیشه فکر می کنم یه روز سرد برفی که زمین خیس و سرده من می میرم.

اقا داریوش خیلی تو تن آدم نفوذ می کنه این نوشته

ممنون