ماهیه اما مرده

خیلی وقت پیش

شاید اون موقع که تقلا میکرده

میخواسته همین و بگه

آقا داریوش این پستتون خیلی عالی بود، به دل نشست

درود داریوش عزیز طبق معمول  پند اموز، مهم اینه که بدونیم هم ماهی و هم طرفش در این قصه همون : هرکسی از ظن خود شد یارمن مصداق داره ، اگر پندار هر دو را با نهاد شون ارزیابی کنیم همه چیز طبیعیه ،نقش سوم از دید ناظره ، که خودش داستان دیگریست ، ناظر واجد شرایط بایسته؟یا مانند مکن نبایسته و ناشی؟ سپاس  عالی و بجا بود این نیز بگذرد ، در استبلم دو تا اسب عاشق که پرچینی جداسازی جنسیتی کرده منتظرند تا به دشت بزنند در کنارت

ممنون از همه دوستانی که مورد لطف قرار دادند پست قبل را....سپاس

امروز از اون روزای ابریه......از اون روزایی که ذهن و احساس آدم مثه بیضه های حلاج (پنبه زن)در نوسان و لرزشه....آروم و قرار نداره

میخواد جر بده این کهنه پوستین رو بیاد بیرون فرار کنه

ارسی های خریت رو ور بکشه بره تا برسه به خودش

یاد داستان اون خرگوشه تو کتاب ابتدایی افتادم که راه افتاد بره

با تیرو کمون خورشید رو بکشه......

دوس دارم یه اسب باشم..جولوم یه دشت باشه قد هرچی که برم تموم نشه.هی پی تی کو پی تی کو  چارنل یالای مادیون کشمو توی هوا تکون بدم وبرم و برم و بازم برم. اون وختش یه روزی بی هوا بخورم به پست یه سرخ پوس که اسمش همونی باشه  که من می خوام و میگم:گم در باد. بعدنش طنابشو پرت کنه طرفمو گردنمو بگیره..هی واسه اش ناز کنم رامش نشم.بعدش از توی دستای زخم وزیلیش یه دونه قند بگیره جلوی دماغم و مستم کنه و یه چیزی توی گوشام زمزمه کنه من فقط آآآشق تن زخمی صداش بشم.آخه من یه اسبم یه اسب لامصب بی صاب که زبون هیشکیو نمی فهمه الا زبون یه کمند و یه حبه قند.بعدش بپره روم بی زین و بی مهمیز یالامو توی دساش بگیره وتوی هوا جیغ بزنه: هی ها هی ها بی ررری ها بی ررری ها بی ررری ها ها . چم دونم چه میگه این سرخه .من که یه اسبم و زبون آدمیزاد که حالیم نیس.گاسم منزورش اینه که بزن بریم اسب من تا اونجایی که هیش اسب دیگه ای نرفته .بعدش بریم وبریم  وبازم بریم اونقدر که توی افق گورمونو گم کنیم.......

انقذه خوبهههه.