گربه نامه

روزگاری حال و هوای این سایت به گونه ای بود که با برخی از آن جمع سفر کرده نسبت به وقایع پیرامون واکنشی بلافاصله و به روز داشتیم .حال با هر مضمون و هر محتوا!
طبیعی بود که عده ای همراه می شدند و برخی سازمخالف کوک میکردند که صدالبته حق محفوظشان بود.عده ای هم بسانِ خواجه های قَجرکه نه خود عرضه ی مغازله و عشقبازی با لُعبتکانِ حرمسرا را داشتند و نه چشمِ دیدنِ دیگر مردی را داشتند که دزدانه جسارت کرده و سر از حَرمِ شاهی درآورده ، نه خود صفحه و دیدگاه مستقلی داشتند و نه نظرات دیگر را برمی تافتند!!! (هنوز هم هستند) در مورد این صفحه آنگونه که ساکنین قدیم این درب خانه مستحضرند بواسطه "تند نویسی" این حقیر و کوچک اندیشی و حقارتِ دیدِ برخی منجر به فیلتر شدن وبلاگ اولم شد و این صفحه باززایشی دوباره به همان نام بود و قلمِ این نگارنده شد بسان "شیِرِ بی یال و دُم واِشکم"! خود را اخته کرد تا مثلا چند صباحی دوام و قوام داشته باشد و اصطلاحا ناچار به خودسانسوری و خفقان گرفتن شد.
جالب اینکه آن زمان پدیده ای بنام پلیس سایت وجود داشت که راه و بی راه ،خوانده و نخوانده، دانسته و ندانسته، تیغِ حذفش گلوی دست نوشته های این میرزابنویس را نوازش کرده و مکرر این جام شوکران را به حلقمان سرازیر میکرد به گونه ای که گردانندگان سایت را مسلمان تر از خدا و یا کاتولیک تر از پاپ می یافتم!
تا اینکه چرخ روزگارآنچنان چرخید که تمام صفحاتِ سایت انباشته شد از تبلیغ و ترویج نازک بدنانِ روس و چین و ماچین برای اشتهای سیری ناپذیرِ اَبرمردان آماده به یراق و بانوانِ جتنلمن پسند و همچنین مَمر درآمدی برای گردانندگانِ تیغ به دستِ سایت ! از قضا خیاط به درون کوزه افتاد و بار دیگربا صفحه ی منحوسِ پیوندها روبرو شدیم!
این همه را گفتم تا برسم به اینکه حالا که چترفیلتربر تمام سایت گسترده شده چه باک که گوشه ای از حرف دل باز کنم .چه باک ، که نیست بالاتراز سیاهی رنگ!
اغلب دوستان سریال دایی جان ناپلئون را دیده یا کتابش را خوانده اند. مختصر اینکه دایی جان هر رخدادی را به سیاست های بریتانیا و ایادی آنها در ایران نسبت میداد از وقایع جنگ گرفته تا اراجیفِ خاله زنکانه ی محل! تا جایی که بعدها و تا هنوزهر نوع اظهارنظر در رابطه با آنگل ساکسون ها را سندرم دایی جان یا توهم توطئه تلقی میکنند. حالا فارغ ازقضاوت اینگونه اندیشان مطلبی مطرح میشود که برای جا افتادنش از حکایتی نغز وام گرفته می شود.حکایتی که صدالبته به گوش برخی آشناست.
نقل است که سیاست پیشه ای روس و سیاست بازی انگلیسی در رستوران مشغول به خوردن بودند که دولت مرد روس فیلش هوای هندوستان کرده و گفت: میتوانی این سُس خردل را به خورد گربه ات بدهی ؟ سیاست پیشه ی انگلیسی گفت: تو چطور؟ می توانی؟ مرد روس گربه را گرفت و با زور میخواست قاشقِ سس را به دهان گربه فرو کند که گربه بنا به اصل غریزه و صیانت از جان با ناخن مرد روس را زخمی نموده و از مهلکه گریخت.
مرد انگلیسی در میان قهقهه های تمسخرآمیز گربه را بغل گرفت و بنای نوازشش را گذاشت کمی که حیوان آرام شد قاشقی را از سس پر کرده گربه را سروته کرد و محتویات قاشق را به ماتحت گربه ریخت و رهایش کرد. گربه که از تندی سسِ خردل به ستوه آمده بود پس ازمدتی ورجه وورجه به زمین نشست و با زبانش بنای لیسیدنِ ماتحتش را گذاشت!
سیّاس انگلیسی پیروزمندانه بادی به غبغب انداخت و گفت: هم ماتحتش را سوزاندم هم سس را با میل خودش به خوردش دادم!
ـــــــــــــــــــــــــــ
حکایت تمام شد.
نتیجه اخلاقی: کمپینِ تحریمِ خودرو و اجناس داخلی بواسطه گرانی نامتعارف و کیفیت مزخرفش در اندک زمانی با سیاست سسِ خردل به فاکِ فنا سپرده شده و ایرانیانِ غیرتمند همان خودروهای دپو شده در انبارهای خودروسازانِ بی مروت را ظرف مدت چند روز به بهره ای گزاف میخرند و خوش خوشان بهای یک و نیم برابری برایش میپردازند!
باور کنید جادو میکند این قاشقِ سسِ خردل! ردپایش را درهمه ی امور دنبال کنید تا ملتفت شوید از این گربه ی بی جان هیچ آبی گرم نمیشود.
این نکته آخرقابل توجه آندسته از دوستانِ پان ایرانیسمِ دوآتشه که به پیروی از مُشتی خارج نشینِ پیزوری که با کانال های نیناش ناناش و قِروقَنبیل ندای ای ایران ای مرز پر گهر سر میدهند و...! ه

شنبه 30 آبان 1394 - 9:57:17 PM

عضویت در گوهردشت
رمز عبورم را فراموش کردم

نظر ها

daruosh

برای چت کردن لطفا وارد سایت شوید

cardinal

گربه نامه

خانم یلدا .

واقعیت اینکه شیفته ی نحوه ی کار این بازیگر هالیوودم . حالا تو هر تیپ یا کاراکتری.

نقشش در پیرمرد یهودی در تاجر ونیزیِ شکسپیر (همین تصویر)از عالی ترین ها بود

تصویر قبل در پدر خوانده یک هم یکی از ماندگارترین بازیهای وی است.

به هر حال البته که هیچکدام قرابتی با ظاهر یا کاراکتر این حقیر ندارند و فقط جنبه تزیینی و چیدمان بلاگ است .

...و ممنون از نظر شما

بادرود زیبا نوشتین و.....ببخشید عکس قبلی بهتر بود با پوزش

درود ایرج خان

خرسندم از دیدن شما

درود داریوش جان طبق معمول عالی

ـــــــــــــــــــــــــــــ... .برتولت برشت

نگفتم طرف به طرفة العینی غیبش میزند !!!

بفرمایید...

بابتش رهین منت جناب حجاریان باشیم.

فکرش را بکن ، من خطایی مرتکب شوم و لعنت به تو بفرستم!!!

عجب داستانی !!!

حوصله آدم سر میرود از این همه اباطیل...

بهانه جان مرسی. اون گل سرخ به همرا صاحبش کلی حالم را خوب کرد فقط مانده ام گل زیباتر است یا چهره ی کنار گل؟!

دلم به حال پروانه ها می سوزد، وقتی چراغ را خاموش می کنم.و به حال خفاش ها وقتی چراغ را روشن می کنم ...نمی شود قدمی برداشتبی آنکه کسی برنجد؟

مارین / سورسکو

توضیح اینکه مقصودم از خاله خانباجی ها فقط جمع بانوان محترمه نیست به واقع تعداد رجاله ها و امردهای لچک به سر به مراتب افزون تر است.

جدا؟!!!

خب سلام ژیلا

تعجبی نیست . اینجا همه دلسوز هستن طفلکا!

اصلا اینجا عزیزانی هستن که با خلقتشون وجهه رحمانی ابلیس رو به اثبات رسوندن

اینقده خیرخواه داره اینجا که حق مطلب اینه که یه مجمع خیرین راه بندازن!!!

دوراه داری . یا به جمع سبک سران لاو ترکون و بی محتوای خاله خانباجی ها بپیوندی یا تکفیرت کنن .

انتخاب یا خودته دوست من.

سلام تازه وارد.

پیشکش وردارببر...

جدی نگیر... فقط امیدوارم دوام بیاری تو این مکاره بازار و مثل خیلی از تازه واردها یهو غیبت نزند

آخرین مطالب

پیوند های وبلاگ

این وبلاگ به وسیله شبکه اجتماعی گوهردشت (گگلی) ایجاد شده است, ورود به گوهردشت

ـــــــــــــــــــــــــــــ... .

برتولت برشت

دلم به حال پروانه ها می سوزد، وقتی چراغ را خاموش می کنم.
و به حال خفاش ها وقتی چراغ را روشن می کنم ...
نمی شود قدمی برداشت
بی آنکه کسی برنجد؟