لیلا

طی سالهایی که از عمر این وبلاگ گذشت همواره سعی بر این بود که به هر زمینه  و عرصه ای سرک بکشد و تلاش بر این  که سبک های مختلف نوشتاری  و موضوعات مختلف را به خوانندگانش عرضه کند وصدالبته در حد بضاعت. گاه به عالم سیاست ناخونکی میزد و گاه از نبردگاه عشق و عاشقی سر برمیاورد. گاه گوشی به طنازی حماقت های آدمی را به رخ میکشید و گاه با دلخوری بنای گله و شکایت از دوستانِ کم لطف را میگذاشت. از هایکوهای زیبای ژاپنی را تجربه کرد تا اتفاقات سیاسی روز به سبکِ ادبیاتِ قجری و الا آخر. متن زیر هم ، گونه ای از نثر و نوشتار چاله میدانی و محاوره ای قشر شیرین زبانِ کوچه وخیابان است به انضمام فایل صوتی .

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بزغاله ها مع مع میکنن ، خرا عرعر. من هم مع مع میکنم هم عرعر.بسکه بزغاله ی خری ام لیلا. از اون دونَبشاش از اونا که فابریکن از اول تا آخرش ، تضمینی! از اونا که خانوم دکترا فقط سوارش شدن رفتن تا دَم مطب برگشتن.برا همه نه آ ،فقط برا اون که قدرشو میدونه . خودت ، فقط برآ تو. برآ تو هستم لیلا. دربست از اینجا تا بیخ دنیا . دولوکس شبانه روزی با آبُ برقُ تیلیفون با یه رقصِ شیکم دوبل خودم می جنبونم برات هه هه هه .

هی... دِ بخند بی معرفت دیگه. مگه چندتا خرس در سال پیدا میکنی که برات عربی برقصن؟ بدجوری خرتم لیلا! باسرویس ایّابُ ذهاب. بخدا راس میگم تا دینش.همه مع معُ عرعرم واسه توئه .توکه یه نفره ماشالاهزارماشالا خیلی
هستی! میگم خیلی هستی؟ راستی راستی خیلی هستی! بگو...بگو چه میدونم مثلا دریا که هی بخوریش تموم نشه یا بگو اتوبان که هی بریُ بازم بری، اونم نه همچین مورچه ای ، با آخرِ گاز .با تهِ زور قوه ی ماشین . تو اینی لیلا.
هستی برآ من تو هستی با توام لیلا، با خودت با خودِ خودت ،ونگ میزنم وِرمیزنم جفنگ میبافم همش واسه تو بسکه هیشکی رو ندارم.بسکه خودممُ خودت .مادری پدری کِسُ کاری رفیقی تهِ حرفای منی ننه بابا گوش آخر شنفتن ،دِ بسکه پاره ی تنی لیلا.

هه . ببین بیخودی چی  میگما! این تنِ خیکِ ما آخه چیه که عزیزی مثه تو پاره اش باشه؟ آخ که تو لیلایی ما تُرُب سیاه تو گلابی ما بادِ معده . تو لیلایی دختر. همه داروندارِ این مصیبت که منم ،همه خرتُ پرتِ این کُمبزه این خیار این
بتّه ی بیعارِ جالیزِ خدا . من اینم لیلا بی تو من اینم! کی منو خواست غیرخودت؟ کی منو جورید غیرخودت؟ ضایعاتی بودیم ما کارتن خالی شفتالو ونک . تو شیرزن بودی توما رو کردی توشه ی آخرتت ،ضامنِ بهشتت .گفتی میرم سرِ پل صراط میگم اَه ه ه ه اینه مکافات من تو اون دنیا .دیگه جهنم بدتراز این که من کشیدم تو اون دنیا ؟ اونام برمیگردن بهت میگن اوه اوه اوه چی کشیدی تو توی اون دنیا ! بفرما سر حوض کوثر که بهشتی هرکی نباشه تو یکی هستی. هستی لیلا، اگر از بهشت بهترم بود باز حقِ تو بود که اگه آدمیزاد از خاک قَووم اومده باشه تو روازخاک خوبا ساختن مارو از نُخاله هاش. تو اینی لیلا با توام لیلا ، یه حرفی بزن یه مشت نه یه ریزه همش اینقده همینقد که من واسَّم از این تلوتلو...تلوتلو...تلوتلو.

آی .تو گُه گیجه م لیلا.خیال کن واسادم سر چارراهِ خونه ی خودمون با لنگُ قدیفه دارم خردرچمن میخونم واسه ی دروهمسایه با این هیکل قُزمیت .هه، اونوخت تو وایسادی بی هرهر خنده یا زرزرگریه سُک میزنی قُزمیتیای مارو. مام معطل لب ُلوچه ی تو که همینجوری بریم تا تهشُ جیم شیم وسطِ قیلُ قالِ جماعت.پس یه حرفی بزن لیلا.منو خلاص کن از این خردرچمنی.

دِهَ هَ هَ هَ... دِ بی معرفت لب بستی که چی ؟ عزیزشی ! عزیزی همینجوریش که! عزیزترشی؟ تروخشک مگه ما چنتا لیلاداریم بی معرفت ؟ پس لب ورچیدی که چی؟ ما که جَلدِ این یه وجب دلِ توایم ، بی آبُ دون یا با آبُ دون. میخوای ماروغصه بدی بلکه آبمون کنی؟ما که آب بشو نیستیم ما توپّیم دنیا پُمپ باد.خنده بادمون میکنه غصه بادمون میکنه.

هی... بذا واسَّم لیلا.واسَّم که بگم حیرونتم که بگم داغونتم . هم خرتم هم کُرّه تَم هم... هی... تاب میدی مارو لیلا بدتاب میدی تو این حرفایی که میخوایم بگیمُ بلدش نیسیم.دِ نیسیم که این حرفا سر دلمون وامیسه. که مثِ مُفِ این بچه ریزه ها میاد این نوک نوکا وُ بازپس میره. اَه ه ه آه آه شلُ شیویله این شووَر ریقت اِهَ .آخه آدمیزادم اینقده گیجُ گولُ دَوَنگ که منم؟!

اوسّایی بی معرفت اوسّای تووِ دادنِ ما عین نخِ بادبادک میون آسمون ، که هی کلّه کنیمُ هی نخ بدی که بریم بالا.ماروخال کن که خال چشماتیم.همش کار خودته لیلا، بس که زرتُ زرت منو کلّه معلق میکنی تو اون چشای خودت...اِ ! لیلا ، اون چشات چه رنگی ان؟ جون خودم جون خودت نیگاشون نکردم تا حالا. بس که شرم کردم بیخودِ بیخودی .اِ نه راسیاتش ترسیدم! بس که سگ داره اون دوتا چشم! بس که اول اولاش گزیدن دلِ مارو این دوتا سگای چشای تو! نفله کردن بی هوا این منو که من بودم. تو اینی لیلا .هستی. تو این همه ایُ این همه بی حرفی ،اونوخت منه خیک هیچی نیستمُ قدرتیِ خدا یه دهن حرفم. یه دهن چیه یه سیفون! قرتی میکشی زرتی آب میپاشه به سروکله ات. خودم
میگم حرف وگرنه این لنگه به لنگه ها که ما میگیم ضدِ حالِ به رگُ اعصاب! مثه دُمبک که اولاش نی نی نیش ناشه وُ وسطاش دامبولی چیزاینا تازهمن پیش تو دامبولی هم نیستم که فقط چیز اینامُ خِلاص.

هی...

.

.

.

بیخیال...  باقیش رو گوش کنین.