میلاد جان ...آره داداش مگه میشه قروقاط رو فراموش کرد....خوشحالم که برگشتی....از محبتت هم سپاسگذارم.......استاد بزرگوار من ایرج خان ....بنده رو مورد مرحمت و لطف قرار دادید قربان....اینکه اجازه اظهار نظر به خودم دادم  به این دلیل بود که این مطلب تلخی و البته شبهاتی رو با خودش داره که پذیرشش با روحیه ما ایرانی جماعت  که همیشه دنبال پایان خوش هستیم سازگار نیست اما همونطور که حضرت عالی فرمودید بسان اشعار حافظ امکان برداشتهای چندگانه از این مطلب  هم مفروضه....جمله ای در مورد اشعار حافظ و بخصوص فال حافظ هست که .....حافظ کسی رو ناامید نمیکنه...شیرینی کلام فارسی و داشتن انواع صنایع ادبی ....ایهام ها ...اشاره ها ...تمثیل ها...اقیانوسی از معانی رو پیش چشم و ذهن خواننده میگذاره تا هر کس بنا به فراخور احوالاتش برداشت خود رو داشته باشه و صدالبته برداشت بنده هم گوشه چشمی به این مطلب از دریچه تنگ و خاک گرفته ذهنم بود.....به هر حال اساعه ادب این حقیر رو نادیده بگیرید.....حضورتون غنیمته همواره

درود بر داریوش عزیز و خوشحالم که در ارتقاء مون با شکسته نفسی و بزرگواری همت دارند ، البته که مباحث و اشعارعرفانی انهم با گستره وسیع بار معنی کلمات و واژه ها که قایل هستند میدونم کار مشگلیه و در محدوده دانش اندک امثال من نیست ، کما اینکه درک برخی از اثار هنری نیز راحت نیست ، حافظ بزرگ در اکثر اشعرش از کلمه شراب نام برده و اگر تمام اشعارش خونده شود منظورش همون شراب تخمیری از انگور است ، اما تفسیر بر اینست که شرابی دیگر روحانی مد نظر بوده!؟حال حافظ جهان بینی خودش را آیا با رمز وراز میخواسته برساند!؟ یا برای طیف خاصی پیام داشته!؟یا ترس از بیان داشته!؟وراه گریزی برای خود گذاشته!؟یا واقعن بار معنی کلمات همون معنی را قایل بوده که عموم مردم میدانند/معنی می کنند / دیکشنریها تعریفش کردند و در غیر اینصورت کلید رمزها کجاست و چه بوده و با چه اعتباری؟یا علم و اشاره بوده؟ در اینصورت و حالتهای احتمالی(به خیام نیز برخی چنین تفسیری دارند که منظور ... بوده!)با تفسیر عالی شما موافقم : هر معشق؟ پالایش معشوقها تا فیلتر شدن نهایی(تجربه و تکامل) اما عشقی که با تهدید توائم باشه که دیگه عشق نیست!؟ عشق همونیه که حافظ و خیام و ...گفته اند ، بدون تهدید و ترسانیدن و وعده و وعید موهومی ،غلامی / کنیزی / بردگی  و حاکم و محکومی / ارباب و رعیتی/بی چون و چرایی؟مگر اینکه تعریف دیگری بشود؟ یا مثلن و مگر کمبود واژه؟ در اینصورت ضرورت پیام دهنده به تعریف واژه در قالب جمله الزام دارد، در غیر اینصورت دیگر تعریف و برداشت علمی ممکن نخواهد بود و به تعداد ادمها برداشت خواهد بود!؟ برای مثال کلمه : برق(الکتریسیته) در پارسی ما چنین برداشتهایی وجود دارد : سریع /فوری /اشعه و تشعشع / روشنایی که در جملات عامیانه هم بار معنی خودش را میرساند : سریع مثل برق /مثل برق فوری / برق چشماش /برق را روشن بکن که اتصال الکتریسیته معنی عامه دارد ، حال شرایط سیاسی امنیتی / محیطی و نسبیت ازادی این پیام دهندگان را از نظر تاریخی بررسی کنیم به نتایج دیگری ممکنه رهنمود بشیم و... ،اما در حالت کلی با توضیحات / تفسیر  شما نه تنها مشگلی ندارم بلکه همراهم و هم نظر و هم جنس و ارتقاء یافتم سپاس فراوان از محبت شما استاد عزیز و فرهیخته و خردمندم

سلام آقا داریوش گل.خوبی خوشی؟منو یادته؟

میلاد.وبلاگ قروقاطی.

آقا برنده شدنتو تو جمع وبلاگ نویس ها تبریک میگم.

به وبلاگ تازه تاسیس من هم سر بزن.

دوستان ....سروران...عزیزان....ممنون از اظهار نظر همه شما.....البته تابع این حقیقت که هر کسی به زعم خودش وقایع را میبیند و تفسیر میکند .....پس به تعداد همه فرزندان انسان میتواند زاویه دید متفاوت برای یک موضوع وجود داشته باشد ....اما این حقیر گمان بر این دارم که اینجا محوریت نه خداست و نه معشوق ...اینها ابزاری هستند برای تکامل و بزرگ شدن عاشق....این عاشق میتواند هر معشوقی را مد نظر داشته باشد.....قطعا استفاده از نام خدا و سخت گرفتن او در معاشقه سمبلی بیش نیست....آنچه مسلم  است خداوند با هر تعریفی بجز تعاریف محدود کننده بعضی از مذاهب... خود اول عاشق عالم است و خود عشق مطلق.....طبیعت و هستی برای بخشش های بی پایانش به انسان چه چیز از او طلب میکند؟ و این جز معنای مطلق عشق بدون چشمداشت چه معنایی را در خود دارد ؟اما اگر موضوع را از منظر درونی مورد کنکاش قرار بدهیم....باز مصداق همین واقعیت است.....انسان برای پختگی و رشد بارها و بارها دلبستگی هایی پیدا میکند و شرایط حاکم بر رشد او با تغییر مسیر دستیابی به مقصود ...موجبات رشد افزونتر و دلبزرگی و تحمل را به او میاموزد....تا جایی که آنچه لایقش است به او ببخشد.....صدالبته در این مسیر بارها و بارها ناامیدی و یاس و دلشکستگی تنها همراهان انسان خواهند بود....اما بسان دارویی تلخ که موجبات بهبودی را فراهم میکند این تلخی ها و سختی ها امکان بزرگ شدن را برای آدمی میسر میکنند....خوشبختانه زبان ادبیات فارسی بقدری گستره وسیعی  دارد که جا برای هرگونه طنازی کلام فراهم است و اینکه در نهایت .....عشق را با عقل و تفکر قرابتی نیست....عقل و فکر منشا مادی دارد و قادر به درک مفاهیم غیر مادی نمیباشد.....برای دریافت این ماهیت ابزاری جز عقل نیاز است ...در کلام به دل اشاره شده ....اما باز هم منظور از دل قلب نیست ....چیزیست از جنس همان عشق که میتواند دریافتش کند در مقام قدرت آنچنان چیره شود که بر روی هر منطق و استدلال خط بطلان بکشد....کار عشق استدلال نیست.

پای استدلالیان چوبین بود

پای چوبین سخت بی تمکین بود 

نا امیدی زیباترین نتیجه عشق است؟؟؟؟

آیا؟؟؟

هنر شعر موسیقی ورزش قهرمانان دانشمندان عشق تفریح شادمانی و همه چی ممنوعه فقط ما را برای دکان و تعظیم و مالیدن پیشانی بخاک برای خود میخواهند!؟

نمیدانم چرا از همون کودکیم نه احساسم و نه عقل کودکانه ام چیزهای غیرملموس را نمی پذیرفت هر چند منو می ترسوندند از اونها!؟ چرا او همه چی را برای خوش میخواد!؟ عشق را برای خودش! عبادت را برای خودش!امر و نهی را برای خودش! همه درختها و میوه را ازاد کرده بود الی درخت خرد را(که در ادیان مختلف به سیب و ... تعبیر شده)؟طبق باور اجدادمون درخت عقل و خرد بوده؟ حکومت هم فیس بوک و گوگل و اینترنت  و ماهواره را دوست ندارد و منع کرده!؟ فقط ماشین امر بر میخواهند!؟ نه خرد و عقلانیت و دانش و اطلاعات وسیع جهانی را !؟ منکه کاری به اینها و اونها ندارم دم عشق گرمه و اخلاق و یافته های بشریتی ،در تعجبم از چیز ندیده و نشنیده اینقدر تعریف و تمجید میشه؟ سپاس