سرخپوست

دوار سر میدانی چیست ؟ همان گُه گیجه ی خودمان .موزیک هزار و پانصد مرتبه است که تکرار می شود. می خواهم بنویسم. یک عده سرخپوست توی صحرای بی آب و علفی نشسته اند و دور آتش ساز می زنند. سوسکی از کنار دیوار دارد جان می کند تا به کمد برسد. زیر کمد ها همیشه پر از سوسک های مرده است. موزیک همچنان تکرار می شود. تا چشم کار می کند بیابان برهوت است و من انگار سال هاست توی این راه گمشده ام. صدای پیکولوی مرد سرخپوست مثل زوزه ی گرگ در هوا می پیچد و من باز گم می شوم. سرم را به دیوار تکیه می دهم و زیر سیگاری را روی سینه ام می گذارم. حس خوبی دارد. ته بیابان، آنجا که زمین و زمان به هم می رسند، خورشید خون عجیبی به پا کرده است. سرخپوستی که پیکولو می زند آرام از زیر کمد بیرون می آید و رو به رویم می نشیند. روی سرش دو شاخک خاله سوسکی دارد که پر عقاب سرخپوستی اش را به آنها گره زده است. آتشی وسط اتاق برپا می کند و بقیه ی دوستانش یکی یکی از زیر کمد بیرون می آیند و دور آتش شروع به رقصیدن می کنند. می خواهم بنویسم. زیر سیگاری که روی سینه ام باشد حس آرامش خوبی دارم. چایی هم هست. موزیک دو هزار و پانصد دفعه است که تکرار می شود. گم شده ام توی جاده ی بی سر و ته ی که شروعش را یاد ندارم

تنها سو سوی آتش یک عده سرخپوست و صدای زوزه ی گرگ پیری را حس می کنم که عجیب دلم راقرص میکند.

من هر شب به تو اینگونه فکر میکنم.میخواهم بنویسم اما نمی توانم.به تو فکر میکنم.