Date of your lips

بی خوابی های من گواهم در محضر شبانه های بی پایان است. شب هایی که می خوابی، برق از سر جهان می پرد و شهرِ کوچکی که نشسته روی لبانت خاموش می شود. جهان در این تاریکی راهش را گم می کند و مورفی وار می خورد به پست مغول ها و هواپیماهای جنگی متفقین. من هراسان پی تقویم می گردم. کتابخانه های شهر در آتش می سوزند، ورق می زنم. هیروشیما روی لبانت از هم می پاشد، ورق می زنم. سکوت مرگباری اتاق را می گیرد. از زیر آوارها داد می زنم، کسی صدایم را نمی شنود. به سختی از زیر دیوارهای فرو ریخته خودم را بیرون می کشم. همه جا تاریک است. روی لبانت راه می روم. یکبار، دوبار، صد بار راه می روم. تقویم را گم کرده ام. روی لبانت سیگار می کشم. تو می خندی. باران می بارد. تقویم کنار تخت افتاده است و من تمام پاییز را کنار پنجره می ایستم. جنگ سرد آغاز می شود، تاب ورق زدن ندارم. از درز پنجره سوز سرما اتاق را می گیرد، پای بخاری را بالا می دهم. شهر خاموش روی لبانت از سرما می لرزد، می بوسمشان. حتی با وجود بوسه های داغ من هم جنگ سرد از روی تقویم کنار نمی رود. دیوار برلین، شهر روی لبانت را به دو شهر کوچک غربی و شرقی تقسیم می کند و من ناچارم تونلی زیر نوار مرگ حفر کنم. آخر من در این شهر، آشنای هزار ساله دارم.