از پدر دوستی تا پیشوا پرستی

باز تولید نقش پدر از پیشوا در ذهن پیروان او ، یکی از رموز تداوم نظام

های دیکتاتوریستاکثر دیکتاتورهای جهان که در گذشته اند،فردای آن

روزنامه ها نوشته اند: پدرِ ملت، در گذشت.این سر تیترها اتفاقی نیستند و

حاصل جمع آرکی تایپ ها،عقده ی فروکوفته ی تاریخی،سرکوب های

خانوادگی ودیگر بحران های اجتماعی و روانی ای هستند که در طول تاریخ

بر روان ملت ها آوار گشته اند.نیاز انسان به ستایش قدرت ،از همان اوان

کودکی،با ستایش قدرت پدر شکل می گیرد.به گونه ای که کودک،پدر خود را

قوی ترین مرد جهان می پندارد.اما با رشد کودک و رسیدن به سنین بلوغ،فرد

متوجه قدرت ناچیز پدر در مواجهه با نیروهای جهان بیرون می شود.از

طرف دیگر،تلقی از پدر به عنوان استثمارگرِ مادر(حتا با آن تلقی ادیپی)

نوعی نفرت از پدر ژنتیکی را در ذهن فرد می آفریند.این جاست که نهادهایی

که متولی فرایند جامعه پذیری هستند پا به عرصه می گذارند وفرد را مورد

بمباران تبلیغاتی خود قرار می دهند.تلقی نهادها و رسانه های تک صدایی

نهادهای جوامع دیکتاتوری،از دیکتاتور به عنوان پدر ملت-پدری

مهربان،دلسوز،فرزانه وخردمند-در ذهن افراد جامعه بازتولید می شود.ذوب

شدن در پیشوا،از اصطلاحات رایج نهادهای آموزشی در دوران آلمان نازی

بود.این گونه می شود که پدر،از عرصه ی عمومی پا به عرصه ی خصوصی

فرد می گذارد.این جاست که تازه رسالت دیکتاتوری ها آغاز می شود...

بالاترین

خطاب به آقای حجاریان مدیر محترم سایت

 هله پاسبان منزل تو چگونه پاسبانی

که ببرد رخت ما را همه دزد شب نهانی

______________________________________________________________________

همایون عزیز همانطور که تو پیامم اشاره کردم بیش از ده بار کامنت گذاشتم در وبلاگ شما اما متاسفانه منعکس نشد

به همین دلیل آمدم که مطلبم رو در قسمت نظرات وبلاگ خودم بگذارم که باز نشد و به ناچار اینجا در ادامه مطلب وبلاگم قرارش میدم.

آقا شما باش سایه خیالت هم عشقه

 ابلهی صیاد آن سایه شود

  می دود چندان که بیمایه شود

شما نمیدونی چه حالی داره دیدن بیمایگی ابلهان اصلا این شعر مولانا تو حلقم

اما در مورد تاریخ. تاریخی که همواره انباشته بوده از حضور دزدان و حرامیان و گردنه گیران و شب

روان و قداره بندانی  که در هر زمان به شکلی و رنگی و سبغه ای حضور منحوسشان جز سرباری و

زحمت برای این خلق بیچاره نداشته و ندارد .خُرد و کلانشان یک پُخی هستند دزد دزد است میخواهد گنج

خسروانی را بدزدد یا آفتابه همسایه را ، میخواهد سه میلیون کارت بانک را هک کند یا اطلاعاتی که

مصداق همان آفتابه ی خانه همسایه است .موجودی که وجود و جنمِ تامین شکم و زیر شکم و هویت و

رخت و لباس و کارکتر و شخصیت و پرستیژ خود را ندارد و برای این همه متوصل به شب روی و از

دیوار مردم بالا رفتن میشود و همواره طفیل این و آن است و دست آخر به جایی میرسد که جز بیمایگی

نصیبش نیست چه حسنی از وجودِ منحوسش . در این میان حضور و قلم شیوای بزرگانی چون شما

شاید،شاید عبرتی باشد و تلنگری برای جماعت که از همان ابتدا بوی این حرامیان را اسشمام کنند و به

هیچ عنوان در خانه به رویشان نگشایند و در محفل و جمع خود راهشان ندهند و فریب ظاهر متمدنانه و

گاها ادیبانه ، عارفانه ، عاشقانه ، حکیمانه و یا در هر کسوت و شکلی هستند را نخورند.

                                                                                                      باقی بقایتان