درود داریوش عزیز،درسته که این بازگشتت نیست! اما خودش نعمتیه برای من و دوستان ، اون روزا اون بچگیامون بهتر از اینها بود!با همه بود و نبودش؟حتی کلاغها به خونشون میرسیدند هر چند توی قصه ها بنا نبود برسند!؟ اکثرن میخوان از چاه هی بکشن /تلمبه و پمپ اما نگهداری و سرویسی نباشه تا چاهه خشک بشه!؟ گویا درسته که مردم شکل حکومتهاشون میشن بتدریج البته تدریج کوتاه!؟ موزیک عالی و همخونی با متن ، امشب چراغونی می کنم با امدنت حتی موقتی

درود داريوش عزيز

من هم مثل همه اون هايي كه قلبا دوستت دارند و از بودنت در كنارشون لذت مي برند ، حضور دوباره ات رو تبريك مي گم واميدوارم از قلم گويا ، صادق و بي تكبرت بي بهره نمونم ..خيلي ارادت دارم

پاينده باشي

سلام سالار خیلی مخلصیم

سالار سازت بد جوری ناسوره کوک نیست خودتم یه نمور کمرنگ میزنی

نبینم غمتو لوطی 

.که چه خرفهای ناگفته ای که در میان این همه هیاهو مانده اند معطل  می گویند ارزش آدمی به حرفهاییست که برای نگفتن دارد. چه دوست داشتنی شدی ای دل پر حرف !!!!سپاس

و چه هماهنگی زیبایی دارند کلماتت و هم نوازی سه تار و پیانو

چیزهایی هست که دلت میخواهد فقط خودت بدانی و خدای خودت.این چیزها گفتنی نیست..نگه داشتنی هم نیست.نگهشان بداری غمباد میگیری.حالا اگر خوشبختی ات بزند و مثل آن علیه السلام چاهی چیزی دم دستت باشد که بروی و در آن فریاد کنی کمی سبک میشوی...وگرنه باید با ورم معده و زخم ابتدای دوازدهه ات بسازی و اگر نقطه چین  و پرانتزت با هم قاطی شد بروی و توی کاسه چینی سفید دستشویی بیصدا خون بالا بیاوری....

همیشه به یادتون هستیم. همیشه سربلند باشی. و می دونیم که بر می گردید دوست خوب

درود آقا داریوش گل.خوبی خوشی؟شعرت باحال بودا اما موج منفی میده به آدم موجی شدیم رفت.به همین ردبول قسم!!!!!! :D

آقا چاکریم.این بک گراندتم مارو یاد آکواریوم خونه یار انداخت.ای جوونی کجایی که یادت بخیر...

داریوش اومدم بگم دمت گرم ,موزیک قشنگی گذاشتی

همیشه وبلاگتو میخوندم ولی چون عجله داشتم وقتی برای نظر دادن نداشتم

البته توجیه خوبی نیست , بذار به  پای کم لطفی من

سلام به همه دوستای گلم

اگه فرصت کردین یه سری به وبلاگ من بزنین

منتظرما

وا؟؟؟؟؟ آق داریوش!!!!!!!!!!این خدافظی و اینا چی چیه گذاشتین اینجا؟؟؟ کوجا میخوایین برین؟؟؟(به اصفهونی بخونین).؟

به خدا من اگه جای شما بودم اصن دلم نمیومد برم این همه، همگی دوست دارن بخدا حیف نیس؟؟؟؟ حداقل بگین کوجا میرین ما هم بیایم...

از شوخی گذشته امیدوارم انتخابتون درست باشه و اونچه که بخاطرش دارین ازینجا و از بین این دوستان میروین واقعا ارزشش و داشته باشه. شما خیلی مرد عاقل و فهمیده ای هستین. حتما صلاح دونستین. اما خوب بود که میبودین، نباشین گوهردشتی هم نیس.همین دیگه 

چرا اين خداااااااااااااااااااا صداي مرا نميشنود چرا اين خدااااااااااااااااااا به داد من

نميرسد

خیلی مخلصیم سالار

چه خبره حاجی ساز شما هم که حکایت غریبی مینوازه نیومده مثل اینکه کاسه کوزه رو جمع کنیم بریم بهتره

مخلصیم اقا

درود فرصت نمودید به نظری که در بلاگم گذاشتم رجوع بفرمایید : تجدید نظر؟سپاس

درود بر شما داریوش

اعتراف میکنم تمام این مدت مطالبتون رو میخوندم هر روز سر میزدم اما این بار نظر نمیدادم نکنه نسناسی بشم ..بگذریم نمیخوام دردهای کهنه را نو کنم اکنون که وظیفه من بودشما بزرگی خود نشان دادید

در عوض شما هم اعتراف کنید که در مورد من اشتباه کردید و زود قضاوت کردید(معنی آن گل سرخی که دادی چی بود؟)آخه چند جای دیگه هم دیدمش

با تما م وجودم آرزو میکنم این مشکل بزودی حل شود وهمه شما(رها -داریوش- پوریا)دوباره در صدر مجلس بلاگ نویسان ببینم/هنوز یادم نرفته تبریک میگم برنده شدنتون رو

پوریا  ورها به شدت به نظرتون تو بلاگم محتاجم

رهای عزیز , پوریای مرد , داریوش استاد بیایید از این جدایی بگذرید 

سلام

برو داریوش

برو ...

همیشه یک جای کار میلنگد

انگیزه هایی که لنگ میزند

                                       برای آدم های بیدار

وانگیزه هایی که پرواز میکند

                                       برای آدم های خواب

خوابم.. یا بیدارم؟

               تو با منی.. با من!؟

پلکهایم فرش قدمهایتان

تقدیم به همه

باز هم بهم رسیدیم

اما کوه ها بهم نرسیدند

گالیله دروغ  می گفت زمین گرد نبود

چشم هایت مرا نمی شناخت

اما دست هایت عجیب آشنا بود

داریوش عزیز، من و دوستان همه دوستت داریم و از مطالب و نظرات عالی شما بهره مندیم ،نبودتون برامون مشهود و موجب دلتنگیه و محرومیت از اطلاعات و دانش و خرد شما از شما بسیار اموختم ،مصلحت دست خودتونه اما بقول دوستان و مانند خانم سکوت در اینجا اجاق ما را کور نکنید حداقل باز بگذارید تا دلتنگی هامون را برات بنویسیم و نخی باریک برقرار باشه - شادمانی همراهتان باد هر کجا که هستید

عجب اوضاعی شده هاااااااااااااااااااا

همه دم از رفتن میزنن مثل چند ماه پیش

امان از این روزگار که چی میخواد سر انسانها بیاره خدا داند و بس

بودن یا نبودن , مسئله این است

والا آقا ما که به چشم خودمان ندیدیم ، اما شنیدیم......آقا  پوریا چقدر خاطر شمارو میخواد باباجان

عوض این کارا قرآن بخوان سوء چشت زیاد بشه

ما یک همشهری داشتیم شب زنده بودا ....صبح مرد

این آقا  پوریا وقتی عصبانی بشه پنداری شیر زخمی 

داريوش جان سلام

ديشب كه آخرين كامنت رو از بانو سكوت مي خوندم و گفت اين آخرين كامنتشه ، و در قسمت نظرات آخرين پست ام اون كامنت احساسي رو گذاشت چشمم پر اشك شد و  يك لحظه فكر كردم چرا سرماي برگ ريزان پائيز اينجا هم نفوذ كرده و موجب ريزش برگ ها كه نه گل هاي اين باغ شده ، اون هم گل هائي كه تا هستند همه از كنارشون رد ميشن ولي وقتي رفتن تازه مي فهمن اون فضا بدون گرمي و نشاط حضور اونها ديگه فضاي قبلي نميشه ، از معدود كسايي هستي كه مفاهيم دقيق واژه ها و احساسات نويسنده رو از دل واژه ها بيرون كشيده و مناسب ترين پاسخ ها رو مي دادي   و هميشه نظرت برام مهم بود ، البته قصد بازي با كلمات و روشنفكر نشون دادن خودم رو در اين لحظات ندارم  چون در زندگيم لحظه هاي حضور در خانه اموات داستايوفسكي و دربدري جك لندن و غربت سهراب رو تجربه  و تا مسافتي طولاني  با حضرت اجل همسفربودم و اونقدر پخته و با تجربه هستم كه هر كسي رو حتي از دل چند واژه اولي كه به كار مي بره تا فيها خالدونش بشناشم.. و با اطمينان ميگم رفتن و اومدنت براي خودت تنها يك دلتنگي رو ميتونه داشته باشه ولي براي كسائي كه قلبا دوستت داشتن و دارن يك خلا غير قابل جبرانه ..البته اگر در اين كارت مصر هستي يك ايميل برام بزن و نزديك ترين جائي كه توي شيراز ميشه پيدات كرد رو برام بنويس.. از اينجا رفتنت كار خودته اما از دل ما كه نمي توني بري .... هر جا هستي بهترين ها رو برات آرزو مي كنم ...ولي مثل بانو سكوت تو هم وبلاگت رو بخاطر كسايي كه دوستت دارند نبند بزار هميشه اميد به بازگشتت ...خاطرات روزهاي بودنت رو زنده نگهداره ...

فداي تو فردين

دوستان با عرض پوزش.این توضیحم برای دوستانیست که در رابطه با پست قبل ابهام داشتند و از طریق کارت یا پی ام سوال کرده بودند

برای درک بهتر مطلب رجوع شود به گناهان کبیره در باورهای قرون وسطی....لوسیفر همان....اهریمن... شیطان...ابلیس...مفیستوفلیس یا نامهای دیگر این فرشته یا این بخش از وجود آدمیست.....سپاس...

به این زودی نگو بدرود .....

فقط همین

دروود بر داریوش

میخوام بگم دمت گرم

خسته نباشی داداش گلم ، واقعا وبلاگ نویسی کار دشوار و پر زحمتیه ، انصافا  اکثر مطالبت عالی و پر محتوا بودند واین خود گویای تلاش و خرد نویسنده است ، من هم برای شما آرزوی شادکامی و تندرستی میکنم

 حتما دلیل برای رفتنت داری ، بدون هیچ از ارزشهای شما کم نمیکنه

بدروود دوست خوبم

با سپاس و قدردانی از همه عزیزان

پست بارون بارونه متاسفانه به اشتباه دلیت شد

و تا........نمیدونم...باقی بقای وجودتان

دوست داشتنی بودید....همه شما

بدرود.......